ZW-gerechtigden die onder een eigenrisicodrager vallen krijgen meer re-integratiedienstverlening dan publiek verzekerde ZW-gerechtigden en zijn vaker aan het werk. WGA’ers ontvangen gemiddeld meer dienstverlening wanneer zij publiek verzekerd zijn, maar zijn even vaak aan het werk als WGA’ers die onder een eigenrisicodrager vallen. Publiek verzekerde ZW- én WGA-gerechtigden oordelen positiever over de re-integratiedienstverlening die zij ontvangen dan ZW- en WGA-gerechtigden die onder een eigenrisicodrager vallen.

Dat blijkt uit onderzoek uitgevoerd door SEO in opdracht van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. In het onderzoek is gekeken naar de ervaringen van zieke en arbeidsongeschikte werknemers met de begeleiding bij werkgevers die publiek verzekerd zijn en bij werkgevers die eigenrisicodrager zijn. Aanleiding van het onderzoek waren de zorgen die in Tweede Kamer zijn geuit dat in het hybride stelsel de belangen van werknemers in de knel kunnen raken.

Hybride stelsel
De WGA en ZW kennen met betrekking tot de financiering en uitvoering een hybride stelsel. Dit betekent dat werkgevers voor zowel de WGA als de ZW de keuze hebben om zich publiek te verzekeren bij UWV, of om eigenrisicodrager te zijn. Het doel van het hybride stelsel is dat verschillende partijen - UWV, private verzekeraars en eigenrisicodragers zonder private verzekering - elkaar scherp houden en zo bijdragen aan een zo effectief mogelijke re-integratie en activering.

In 2022 wordt een onderzoek uitgevoerd naar de effectiviteit van de begeleiding aan werknemers in het hybride stelsel. De verwachting is dat in 2022 ook de (eerste) effecten zichtbaar zullen zijn van de omslag naar actieve schadelastbeheersing die private WGA-verzekeraars volgens het APE-rapport “De rol van private verzekeraars in het hybride WGA stelsel” hebben gemaakt.