Werkgevers die verantwoordelijk zijn voor de re-integratie en betaling van zieke ex-werknemers, eigenrisicodragers, ervaren ongelijkheid bij het uitvoeren van de Eerstejaars Ziektewet-beoordeling. Zieke ex-werknemers bij een eigenrisicodrager zijn nog steeds verplicht om altijd de Eerstejaars Ziektewet-beoordeling uit te voeren. En dat deze verplichting niet (meer) geldt voor zieke ex-werknemers die onder de verantwoordelijkheid van het UWV vallen. Deze ongelijkheid is niet wenselijk en moet worden aangepast. Dat heeft OVAL in een brief aan de Tweede Kamerleden aangegeven vanwege het commissiedebat uitvoering sociale zekerheid.
Voor zieke werknemers die geen vaste baan hebben en geen loon krijgen is er de Ziektewet. Via de Ziektewet (ZW) ontvangen deze werknemers een uitkering en ondersteuning in de terugkeer naar werk. Dit kan een werkgever via het UWV laten uitvoeren of als eigenrisicodrager zelf doen. Door het enorm tekort aan verzekeringsartsen heeft minister Van Gennip eind augustus aangekondigd dat het UWV een proef is gestart waarbij niet iedere zieke werknemer met een ZW-uitkering na een jaar een keuring nodig heeft. De keuze om wel of geen keuring te laten plaatsvinden, is aan de verzekeringsarts. Met deze proef wordt capaciteit van verzekeringsartsen vrijgespeeld om mensen in de Ziektewet beter te ondersteunen.
Echter voor mensen die een ZW-uitkering en begeleiding via een eigenrisicodrager ontvangen, geldt deze proef niet. Zieke werknemers van eigenrisicodragers moeten zich namelijk nog altijd laten keuren bij de Eerstejaars Ziektewet-beoordeling (EZWB). Terwijl deze keuring onnodig belastend is voor de zieke werknemer. Daarbovenop leidt dit tot hogere kosten voor het UWV, vanwege eventuele dwangsommen die zij aan eigenrisicodragers moeten betalen omdat zij binnen een verplicht gestelde periode een beslissing nemen.
Het feit dat zieke werknemers van eigenrisicodragers zich altijd moeten laten keuren, maar zieke werknemers die onder het UWV vallen alleen als dit volgens de verzekeringsarts noodzakelijk is, is volgens OVAL oneerlijk. OVAL pleit er daarom voor om, net zoals in het geval bij het UWV, de professional die de zieke werknemer begeleidt de keuze te laten maken of een EZWB noodzakelijk is. In dit geval is dat de bedrijfsarts. Op die manier vinden er geen onnodige keuringen plaats en kunnen de schaarse verzekeringsartsen zich nog meer richten op de begeleiding en ondersteuning van mensen in de Ziektewet.
